Obszar Lokalnej Grupy Działania „RAZEM”

Pierwsze historyczne wzmianki dotyczące gminy pochodzą z XVI w. Po III rozbiorze Polski ziemie te znalazły się pod zaborem austriackim – w Galicji Zachodniej. Następnie weszły w skład Księstwa Warszawskiego, a od 1815 r. wraz z powstaniem Królestwa Polskiego weszły w skład województwa podlaskiego, obwodu łukowskiego i powiatu żelechowskiego.

Pierwsza wiadomość historyczna o Wojcieszkowie pochodzi z 1437 r. i dotyczy powstania parafii, której fundatorem był dziedzic Wojcieszkowa Klemens Ciołek z Bielan herbu Ciołek. Nabył on wieś Wojcieszków przed 1437 r. od nieznanego Wojcieszka – założyciela bądź właściciela osady.

Pierwsze wzmianki o miejscowości Trzebieszów pochodzą z roku 1418. Nieco później, bo 14 marca 1430 r. w dokumencie królewskim znajduje się wzmianka o istnieniu kościoła w Trzebieszowie uposażonego finansowo przez króla Władysława Jagiełłę. Wówczas przez Trzebieszów biegł trakt królewski z Krakowa do Wilna, z którego monarchowie polscy, a zwłaszcza ci z dynastii Jagiellonów często korzystali.

Historycznie położony na Ziemi Czerskiej na Mazowszu. Pierwsza wzmianka o osadzie pojawia się w XIII w. 4 kwietnia 1546 r. król Zygmunt Stary nadał miejscowości prawa miejskie. W 1805 r. Stoczek przestał być prywatną własnością biskupów poznańskich, a stał się miastem państwowym.

W XIII i XIV w. tereny obecnej gminy stanowiły własność książąt mazowieckich. Książęta mazowieccy i królowie polscy nie prowadzili w tej okolicy intensywnej kolonizacji.

Pierwsza wzmianka o Staninie pochodzi z 1484 r., zaś z roku 1494 znany jest zapisek o najstarszych dziedzicach, braciach Stanisławie i Andrzeju Jarczewskich. W 1507 r. posesorem Stanina był Benedykt Jarczewski.

Serokomla jest gminą o bogatej historii. Istotnym czynnikiem wpływającym na obecny kształt oraz zabudowę gminy jest fakt, że miejscowość Serokomla szczyci się miejską przeszłością. Otrzymała prawa miejskie w 1537 r. i posiadała je przez trzy kolejne wieki.

Nie zachowały się źródła przekazujące historię osadnictwa na tym terenie. Obszar gminy obfitował jednak w wydarzenia historyczne i w wielu miejscach znajdują się ich pamiątki. Gmina była świadkiem i sceną powstań narodowych, batalii napoleońskich i działań partyzanckich podczas II wojny światowej. Wiele z nich odbywało się na trudno dostępnych terenach rezerwatu Jata. To połączenie natury i historii dodaje wyjątkowości miejscu, sprawia, że staje się ono fascynujące zarówno dla pasjonatów przyrody, jak i miłośników historii.

Wojewoda sandomierski rozdzielił majątek między trzech synów. Najmłodszemu Przemkowi przypadła Wysoczyzna Żelechowska. W czasie podróży do swego majątku jedno z ramion herbowego krzyża ułamało się. Potraktował to jako zły omen na przyszłość. Uważał, że został pokrzywdzony przez ojca. Najprawdopodobniej z tego właśnie powodu swej siedzibie nadał nazwę „Krzywda”.

Adamów został założony w 1539 r. przez braci Adama i Hieronima Rusieckich, na podstawie przywileju lokacyjnego nadanego przez króla Zygmunta Starego. Pierwotna nazwa miejscowości powstała z połączenia imion Jadama i Hieronima. Wraz z nadaniem praw miejskich miejscowość otrzymała herb przedstawiający niedźwiedzia, który był częścią herbu Rawicz, jakim pieczętował się ród Rusieckich. W 1545 r. w Adamowie erygowano parafię. W XVIII i XIX w. miasteczko wraz z przyległymi terenami należało do dóbr Krasińskich oraz Czartoryskich. W 1869 r. Adamów został pozbawiony praw miejskich i zmieniony w osadę. Do czasu II wojny światowej miejscowość zamieszkiwała ludność żydowska stanowiąca znaczną cześć ogółu populacji. Adamów w szerokiej okolicy słynął z organizowanych jarmarków i targów.