Lelek kozodój – rzadki ptak, objęty ścisłą ochroną gatunkową, który w lasach łukowskich ma swoją ostoję. Nazwa nawiązuje do ludowych wierzeń, według których lelki przylatywały do stad kóz i piły ich mleko. W wierzeniach słowiańskich lelek kozodój uważany był za ptaka, który przynosi z Wyraju dusze mające się ponownie wcielić, bądź też jako zoomorficzne wyobrażenie samych dusz. Motyw lelków kozodojów w wierzeniach słowiańskich wykorzystał m.in. pisarz Andrzej Sapkowski w swej sadze o Wiedźminie. Pojawiał się on również w twórczości Henryka Sienkiewicza („Janko Muzykant”).